دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

 آمار

تعداد نشریات13
تعداد شماره‌ها626
تعداد مقالات6,517
تعداد مشاهده مقاله8,746,426
تعداد دریافت فایل اصل مقاله8,317,276
میری, علی اصغر, اورسجی, زینب, غلامعلی پور علمداری, ابراهیم, نخزری مقدم, علی. (1398). اثر رقم و علف‌کش‏های پیش‏کاشت و پس‎رویشی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود فرنگی. , 12(4), 187-198. doi: 10.22069/ejcp.2020.16665.2241
علی اصغر میری; زینب اورسجی; ابراهیم غلامعلی پور علمداری; علی نخزری مقدم. "اثر رقم و علف‌کش‏های پیش‏کاشت و پس‎رویشی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود فرنگی". , 12, 4, 1398, 187-198. doi: 10.22069/ejcp.2020.16665.2241
میری, علی اصغر, اورسجی, زینب, غلامعلی پور علمداری, ابراهیم, نخزری مقدم, علی. (1398). 'اثر رقم و علف‌کش‏های پیش‏کاشت و پس‎رویشی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود فرنگی', , 12(4), pp. 187-198. doi: 10.22069/ejcp.2020.16665.2241
میری, علی اصغر, اورسجی, زینب, غلامعلی پور علمداری, ابراهیم, نخزری مقدم, علی. اثر رقم و علف‌کش‏های پیش‏کاشت و پس‎رویشی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود فرنگی. , 1398; 12(4): 187-198. doi: 10.22069/ejcp.2020.16665.2241

اثر رقم و علف‌کش‏های پیش‏کاشت و پس‎رویشی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود فرنگی

مجله تولید گیاهان زراعی
مقاله 12، دوره 12، شماره 4، اسفند 1398، صفحه 187-198    اصل مقاله (381.89 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22069/ejcp.2020.16665.2241
نویسندگان
علی اصغر میری1؛ زینب اورسجی* 2؛ ابراهیم غلامعلی پور علمداری1؛ علی نخزری مقدم1
1گنبد
2استادیار
چکیده
سابقه و هدف: علف‌های هرز، خطر جدی در مزارع نخودفرنگی هستند و تولید این محصول را کاهش می‌دهند. گیاه نخودفرنگی به سبب رشد آهسته اولیه و اندازه کوچک، قدرت رقابت کمی دارد و علف‏های هرز سبب کاهش زیاد عملکرد آن می‏شوند. به دلیل هزینه های زیاد کارگری حاصل از وجین دستی، کشاورزان به‌سوی استفاده از گزینه‌های جایگزین ارزان‌تر و آسان‌تر مانند کنترل شیمیایی سوق پیدا می‏کنند. هدف‌ از اجرای این آزمایش بررسی میزان تحمل رقم‏های نخودفرنگی شامل شمشیری، پفکی و دو منظوره به علف‎کش‎های بکار برده شده و همین‏طور ارزیابی مقدار عملکرد آن‌ها تحت تأثیر تیمارهای مدیریتی متفاوت بود.
مواد و روش‏ها: آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اول روش مدیریت علف‏های هرز شامل مقدار توصیه ‌شده علف‌کش‌های تریفلورالین (EC 45%) به‌میزان دو لیتر در هکتار به‏صورت پیش‌کاشت، ایمازتاپیر (SL 10%) به‎مقدار 7/0 لیتر در هکتار به‏ روش پس‌رویشی، مخلوط دو علف‌کش بنتازون (SL 48%( با دز دو لیتر در هکتار و هالوکسی فوپ آر متیل (EC 8/10%) با دز یک لیتر در هکتار و کاربرد دو علف‌کش هالوکسی فوپ آر متیل و بنتازون به‌صورت مجزا به فاصله‌ی یک هفته از یکدیگر با دزهای ذکر شده در بالا، وجین دستی و عدم وجین و عامل دوم ارقام نخود‌فرنگی شامل پفکی، دومنظوره و شمشیری بود. در انتهای فصل رشد، 10 بوته نخود‌فرنگی از هر کرت انتخاب و تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، وزن غلاف سبز در بوته، وزن 100 دانه و عملکرد غلاف تر اندازه‌گیری ‌شد. برای تعیین عملکرد دانه، مابقی کرت برداشت و به هکتار تعمیم داده شد. قبل از تجزیه آماری، داده‌های غیر نرمال در نرم‌افزار Minitab به روش Box-Cox نرمال شدند و سپس توسط نرم‌افزار SAS مورد تجزیه آماری قرار گرفتند. مقایسه میانگین داده‌ها توسط آزمون LSD انجام و شکل‏ها در نرم‌افزار اکسل رسم شدند.
یافته‏ها: نتایج نشان داد که در رقم دومنظوره، بیشترین تعداد غلاف در بوته از تیمارهای وجین و تریفلورالین بدست آمد و کمترین آنها از تیمارهای مصرف جداگانه بنتازون و هالوکسی‌فوپ آر متیل گزارش شد در همین رقم، بیشترین مقادیر صفت‏های مورد بررسی شامل تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، وزن غلاف سبز و وزن 100 دانه نیز از تیمار های وجین و تریفلورالین و کمترین مقادیر این صفات از تیمارهای مصرف جداگانه بنتازون و هالوکسی‌فوپ آر متیل حاصل شد. بیشترین مقادیر مربوط به صفات تعداد غلاف در بوته و تعداد دانه در بوته در رقم پفکی از تیمار وجین حاصل شد. و بیشترین مقدار وزن سبز غلاف در رقم پفکی، از تیمارهای وجین و مصرف جداگانه بنتازون و هالوکسی‌فوپ آر متیل حاصل شد. در حالی‏که وزن 100 دانه در این رقم، تحت تاثیر هیچ‏کدام از روش‏های مدیریتی قرار نگرفت. در رقم شمشیری بیشترین مقدار تعداد غلاف در بوته، وزن سبز غلاف و وزن 100 دانه از تیمار پرسوئیت حاصل شد و تعداد دانه در بوته در تیمار وجین بیشترین میزان را نشان داد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش به‏نظر می‏رسد که تیمار مدیریتی تریفلورالین در رقم دو منظوره بهتر از بقیه رقم‏ها در کنترل علف‏های هرز اثر داشته و اثر نامطلوب کمتری هم روی این رقم نسبت به بقیه بجا گذاشته است. در رقم پفکی، کاربرد علف‏کش تریفلورالین، باعث بد سبزی شد و دوباره زمین در کرت‏های مربوط به این تیمار واکاری شد. در مجموع رقم پفکی، نسبت به دو رقم دیگر حساسیت بیشتری به علف‏کش‏ها نشان داد و در بیشتر موارد، تیمار وجین نسبت به تیمارهای شیمیایی مورد استفاده نتیجه بهتری نشان داد. در رقم شمشیری، کارایی علف‎کش پرسوئیت از تریفلورالین بیشتر بود به نحوی که همواره در این تیمار، صفت‏های مورد اندازه‏گیری بیشتر از بقیه تیمارهای شیمیایی بودند.
کلیدواژه‌ها
بنتازون؛ ایمازتاپیر؛ غلاف؛ عملکرد
مراجع
  1. Ahmadi, I. 2016. Integrated weed management of mung bean (Vigna radiate L.) in Masjed Soleiman region. Applied Research of Plant Ecophysiol. 3: 1. 119-138.
  2. Baghestani, M.A., and Zand, E. 2004. Investigated morphophysiological characteristics of affecting the competitive power of wheat with weed pterygium (Goldbachia iaevigata L.) and wild oat (Avena fatua L.) In Karaj region. J. of Plant Pests and Diseas. 72: 1. 91-111. (In Persian)
  3. Baghestani, M.A., Lemieux, C., and Leroux, G. 2005a. Early root and shoot competition between spring cereal cultivars and wild mustard (Brassica kaber). Iranian Journal of Weed Sci. 1: 1. 19- 40.
  4. Chaudhary, S., Rathi, J.P.S., Chaudhary, D.K., and Singh, O. P. 2009. Weed management in field pea (Pisum sativum) through agronomic manipulations. International J. of Plant Sci. 4: 2. 524-526.
  5. Das. S.K. 2016. Chemical weed management in pea (Pisum sativum L.). J. of Crop and Weed. 12: 2.110-115.
  6. Fallah, S., Susan, B., and Ali, A.S. 2014. Evaluation of competitive and economic indices in canola and pea intercropping at different rates of nitrogen fertilizer. Agroecol. 6: 3. 571-581.
  7. Hart, S.E., and Roskamp, G.K., 1998. Soybean (Glycine max) response to thifensulfuron and bentazon combinations. Weed Technol. 12: 179-184.
  8. ICARDA. 1981. Annual Report, 1980. ICARDA. Aleppo, Syria.
  9. Jafari, A., Ghanbari, A., and Bani Ilkayi, M. 2011. Effect of plant spacing and plant density on yield and yield components of two white bean (Phaseolus vulgaris L.) promising lines in presence and absence of weeds. Iran. J. Field Crops Res. 8: 1. 34-41. 
  10. Kumar, R. 2013. Effect of weed management practices on growth and yield of irrigated field pea (Pisum sativum). Department of Agronomy Institute of Agricultural Sciences Banaras Hindu University, Varanasi – 221 005.
  11. Malik, V.S., Swanton, C.J., and Michaels, T.E. 1993. Interaction of white bean (Phaseolus vulgaris L.) cultivars, row spacing, and seeding with annual weeds. Weed Sci. 41: 62-68.
  12. Mazaheri, D., Movahedi Dehnavi, M., Seyed Hadi, M.R., and Darzi, M.T. 2006. Plant Ecology. Publications by Tehran University, Iran.
  13. Mokhtarpour, H., Bahram, R., Ziyadlou, S., and Karimiyan, A. 2004. Agriculture at Golestan Province (technical instruction for crops). Fekr No Press.
  14. Moradi, A., Rashed Mohasel, M.H., and Parsa, M. 2010. The efficiency of Pendimetalin Oxyflourfen, Trifluralin, Imazathapyre herbicides and hand weeding controls on crop yield of chickpea. The Proceedings of 3rd Iranian Weed Science Congress. Babulsar.  2: 458-460. (In Persian)
  15. Negi, S.C., Rana, M.C., and Rana, R. S. 2001. Chemical weed control in pea in dry temperate zone of Hima Chalpardesh, Agricult. Sci. Digest. 21: 135-136
  16. Pandey, V.P., Singh, A.K., Mani, R.D., and V.P. 2000. Integrated weed management in garden pea under mid-hills of north-west Himalayas. Indian J. of Weed Sci. 32: 1-2. 7-11.
  17. Pawar, R.K. 2009. Weed Management. Oxford Book Company. Jaipur. Ind. 300p.
  18. Peyvast, g. 2005. Olericulture. Danesh Pazir Press.
  19. Rana, S. 2002. Integrated weed management in pea (Pisum sativum L.) under Sangla valley conditions of Himachal Pradesh. Ind J. of Weed Sci. 34: 204-207.
  20. Saxena, M.C., Subramaniyam, K.K., and Yadav, D.S. 1976. Chemical and mechanical control of weed ingram. Pantnagar J. Res. I: 112-116.
  21. Sedgley, R.H., Sidiquae, K.H., and Walton, G.H. 1990. Chickpea Ideotypes for Mediterranean environment. Pp, 87-90. in” Chickpea in the nineties”. ICRISTA, India.
  22. Singh, G., and Angiras, N.N. 2004. Weed management studies in garden pea (Pisum sativum L.). Ind J. Weed Sci. 36:1-2. 135-137.
  23. Singh, P., Singh, K., Kanwar, J.S., and Singh, J. 2008. Seed quality as affected by planting patterns and weed control treatments in garden pea. Seed Res. 36: 1. 73-75.
  24. Zimdahl, R. 2004. Weed crop competition, a review. A review Corvallis, OR: Int. Plant. Prot. Center. Oregon State University.

7.    Gholamalipour Alamdari, E., Erteghzadeh, T., Biabani, A., and Nakhzari Moghadam, A. 2016. Chemical and mechanical control of Soybean (Glycin max L.) weeds. J. Crop Ecophysio. 39: 3. 763-778.

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,121
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 688


سامانه مدیریت نشریات علمی. طراحی و پیاده سازی از سیناوب